تقریبا بیست سال از سریال دردسر والدین می گذرد و حالا در بازپخش آن از شبکه آی فیلم می توان ردپای این گذر زمان را از چهره جوان بازیگرانش تشخیص داد. سریالی که در زمان خود محبوب بود و حضور مهران مدیری در یک نقش جدی که با تصویر ذهنی مخاطبان از او در مجموعه های کمدی متفاوت بود، کنجکاوی برای پیگیری این سریال را بیشتر بر می انگیخت. فارغ از این حالا که بعد از دو دهه این مجموعه را می بینیم تغییرات اجتماعی و رفتاری آدم ها در نسبت با زمان کنونی قابلیت های تحلیل جامعه شناختی دارد از جمله اینکه به نظر می رسد آدم ها در آن دهه با وجود دردسرهای زندگی، انسان های آرام تری بود و نشانی از عصبیت امروز کمتر در آنها دیده می شود.

دردسر والدین قصه علی پورحاتم (مهران مدیری) کارمندی است که دارای ۴ فرزند است و همسر خود را از دست داده است. او  پس از درگیرشدن یکی از پسرانش (علی صادقی) با هم‌کلاسی خود(سهیل تاکی)، با ایران یزدان‌پناه (فاطمه گودرزی) - مادر هم‌کلاسی پسرش- که او نیز همسرش را از دست داده است و ۳ فرزند دارد آشنا می‌شود و این دو تصمیم به آغاز زندگی مشترک می‌گیرند ولی فرزندانشان با این وصلت موافق نیستند. وصلتی که با چالش های مختلف همراه می شود که همان ها دست مایه قصه ای می شود و البته در کنار این دردسرها، شادی ها و خوشی ها هم کم نیست.

آنها یک خانواده 9 نفره را تشکیل می دهند که از لحاظ اقتصادی و تامین هزینه های زندگی همچنین سازگاری بین بچه ها هم موقعیت کمدی و طنز ایجاد می کند هم درام و تراژدی. در واقع دردسرهای والدین یک ملودرام خانوادگی است که قصه آن مصداق این مصرع حافظ است که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها. خود حضور پرتعداد بچه ها که هر کدام ساز خودشان را می زنند و همین ناسازگاری از حیث دراماتیک، تضادهایی خلق می کند که موتور درام را روشن می کند.

آنها به ویژه والدین تلاش می کنند همه چیز را به وضعیت نرمال و عادی برگردانند اما یک اتفاق  و دردسر جدید همه چیز را به هم می زند. در این میان مینا دختر بزرگ پورحاتم حتی حاضر به زندگی در شرایط جدید نیست و پیش مادر بزرگش می‌رود. شاید تماشای این سریال در آخرین سال دهه 90 از حیث نمایشی مثلا نوع بازی ها یا کارگردانی و فیلمنامه اشکالات زیادی داشته باشد و به قول امروزی ها بتوان سوتی هایی از آن بیرون کشید اما رویکرد اجتماعی-تربیتی سریال به قصه و بازنمایی آن در موقعیت های دراماتیک مهم ترین ویژگی قابل تامل این سریال است. سریالی که تلاش می کند ارتباط درست و غلط بین والدین و بچه ها یا چگونگی اداره خانواده در شرایط سخت معیشتی و در نهایت برخی موقعیت های اخلاقی و انسانی را به تصویر بکشد که کارکردی آموزشی داشته باشد. مثلا پیشنهاد رشوه‌ای که به پور حاتم می‌شود یا مشکلاتی که برای تامین هزینه‌های زندگی از جمله تامین مسکن دارند و روند زندگی جدید آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

تمامی موانع و مشکلات با این‌که برای لحظاتی پور‌حاتم و همسرش را نسبت به تصمیمی که گرفته‌اند مردد می‌کند اما در نهایت آنها دست به انتخاب اخلاقی می زنند. بدون شک یکی از دشواری های این سریال هدایت بازیگران پرتعداد کودک و نوجوان است که کارگردان از پس آن برآمده است. جالب اینکه کارگردان در مصاحبه ای گفته بود پیش از شروع فیلمبرداری بچه ها را با هم آشنا کرده و آنها را آزاد گذاشته که با هم ارتباط برقرار کرده و صمیمی شوند تا جلوی دوربین راحت تر بتواند ظاهر شوند و بهتر بازی کنند. از میان این هفت بازیگر کودک و نوجوان سریال دردسر والدین، علی صادقی جدی‌تر از بقیه کار بازیگری را ادامه داد و بعد‌ها به چهره آشنای سریال‌ها و فیلم‌های طنز تبدیل شد. ضمن اینکه باید دردسر والدین را یک سریال تمام عیار خانوادگی دانست که قصه هایش هم می تواند والدین را با خود همراه کند و هم فرزندان را.

در واقع در پس این سرگرمی، امکان خودآگاهی مخاطب در خانواده نسبت به موقعیت خود هم ایجاد می شود و می تواند فرصتی برای یک گفت و گوی درون خانوادگی درباره مسائل و دردسرهای مشابه را فراهم کند.

شاید نکته ای که به عنوان یک عامل فرامتنی در بازپخش این سریال از شبکه آی فیلم وجود داشته باشد انطباق زمانی آن با این دوره از حیث تبلیغ به فرزندآوری است. در زمانی که این سریال پخش می شد در اوایل دهه هشتاد گفتمان جمعیتی بر فرزند کمتر و زندگی بهتر تاکید داشت و شاید به همین دلیل نام سریال هم دردسر والدین شد اما اکنون در یک چرخش گفتمانی بر فرزند بیشتر و زندگی شاد تر تاکید می شود و از این حیث بازپخش سریال امکانی برای خوانش مجدد این مجموعه با شعار جدید هم ایجاد کرده است.